از آن می شفقی رنگ یک دو جامم ده

دمی خلاصی ازین قید ننگ و نامم ده

دوام دور فلک بین و بیوفائی عمر

بیا و یک دو سه دوری علی الدوامم ده

ز دور صبح ازل تا دوام شام ابد

علی الدوام شب و روز و صبح و شامم ده

از آن میی که کند کسب نور و مهر و هنر

بروز روشن ازو در شب ظلامم ده

اگرچه از نگه چشم مست مخمورت

مدام مست و خرابم تو هم مدامم ده

نه بیم از عسس و نی ز شحنه ام خوف ست

بیار باده و در بزم خاص و عامم ده

اگرچه باده حرامست و مال وقف حلال

من این حلال نخواهم از آن حرامم ده

من خراب کجا و نماز و روزه کجا

سحر صراحی می در مه صیامم ده

ز داغ دل دگر از عشق غم فزایم کن

نه دردسر دگر از عقل ناتمامم ده

شب ست و وجه میم نیست یکدو جامم ده

برسم نذر و تصدق چو نیست وامم ده